Neoclassicistisch bankgebouw

Monumentaal bankgebouw met marmeren interieur
De hoek Singel – Raadhuisstraat geeft een belangrijk moment weer in de groei van de stad Amsterdam. Eind 19e eeuw besloot de gemeenteraad om hier een verkeersdoorbraak te realiseren. Voor de aanleg van de huidige Raadhuisstraat werd een groot aantal panden gesloopt en de Warmoesgracht gedempt. Ook in de architectuur vond schaalvergroting plaats, wat goed is terug te zien aan de grootte van de kavel die voor het bankgebouw werd bestemd.

Het pand Singel 250-256 is tussen 1910 en 1912 gebouwd voor de Nederlandsch-Indische Handelsbank. De architecten J.P.F. van Rossem en W.J. Vuyk, ook bekend van Theater Carré, ontwierpen een neoclassicistisch pand. De gevel is strak van opzet. Op een basis van grijze steen rust een gebouw van drie verdiepingen. Het onderste deel van de gevel heeft door een blokkenpatroon met diepe groeven een robuust karakter. De beide bovenverdiepingen worden geritmeerd door pilasters, afgewisseld door vensters met houten kozijnen en zich herhalende versieringen. In 1925 is het bankgebouw in grootte verdubbeld door de uitbreiding met zeven gevelgedeelten (traveeën) naar een ontwerp van A.N.D. van Gendt. Deze architect ontwierp samen met zijn broer en vader ook de bekende winkelgalerij een eindje verderop in de Raadhuisstraat.

In het interieur is goed te zien dat hier voorheen een bank was gevestigd. Hoge ruimtes,  marmeren pilaren en royale trappen stralen rijkdom uit en imponeren. Bijzonder is dat er in het interieur nog elementen zijn te vinden van panden die voor het bankgebouw gesloopt moesten worden. Zo zijn onder meer stucwerk en een Lodewijk-XIV schoorsteen verwerkt uit een voormalig pand aan het Singel. Een uitgebreide inventaris van het interieur is te vinden bij de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed. (ARCAM/YK)