Betonnen Silo
Architectenbureau J. van Stigt, G. en J.D. Postma, 1952
Graansilo’s in de oude Houthaven
Aan de Silodam tussen de Oude Houthaven en het IJ was in 1897, naar ontwerp van J. Klinkhamer en A.D. van Gendt, een reusachtig bakstenen silogebouw verrezen voor de opslag van graan. Het kwam mede voort uit de behoefte aan een buffervoorraad graan waarmee in geval van oorlog de stadsbevolking kon worden gevoed. Een halve eeuw na de bouw was de capaciteit ervan voor de groeiende stadsbevolking niet meer toereikend. Daarom werd er in 1952 een tweede silogebouw naast gezet. Dit kale betonnen gebouw was ontworpen door het bureau van J.D. Postma, dat in binnen- en buitenland op grote schaal fabrieks- en kantoorgebouwen realiseerde.
Herbestemming
Door de opmars van het containervervoer raakten de beide graansilo’s enkele decennia daarna in onbruik. Eind jaren tachtig van de twintigste eeuw werden ze gekraakt. In de loop van de jaren negentig viel het besluit om de silo’s een woon- en werkfunctie te geven. De oude bakstenen silo werd in 1992 Rijksmonument – een vorm van bescherming die de betonnen silo van de gebroeders Postma nooit heeft gekregen. Toch is restauratiearchitect Van Stigt op dezelfde manier omgesprongen met beide bouwwerken: het oorspronkelijke karakter moest zoveel mogelijk behouden blijven, terwijl tegelijkertijd flinke veranderingen moesten worden doorgevoerd om de nieuwe woonfunctie mogelijk te maken.
Behoud van industrieel karakter
De silo van de gebroeders Postma had een gesloten karakter, met een vlak en raamloos muuroppervlak. Om het gebouw een nieuw leven te kunnen geven moest de gehele gevel worden voorzien van ramen zonder afbreuk te doen aan het industriële en monumentale karakter van het gebouw. Van Stigt bereikte dit door uit de gevel lange verticale banen weg te nemen. Ook in het interieur is geprobeerd recht te doen aan het oorspronkelijke karakter van het gebouw. De nieuwe functies werden zodanig verdeeld dat rigoureuze ingrepen zoveel mogelijk konden worden vermeden.