Neogotische kerk in de Haarlemmerbuurt
In de tweede helft van de 19e eeuw, na het herstel van de bisschoppelijke hiërarchie in 1853, konden de katholieken in Nederland zich weer duidelijk manifesteren. De Posthoornkerk, officieel de ‘Onze Lieve Vrouwe Onbevlekt Ontvangen’, is een uiting van dit herstelde zelfbewustzijn. De kerk is de opvolger van een schuilkerkje aan de Prinsengracht nr.7. P.J.H. Cuypers werd gevraagd een ontwerp te maken en in 1860 werd de bouwvergunning verleend. In 1863 werd het gedeelte aan de Haarlemmer Houttuinen ingewijd. Tussen 1887 en 1889 werd de kerk uitgebreid tot aan de Haarlemmerstraat, waarbij op last van het gemeentebestuur een met een hek afgesloten voorplein werd aangelegd. Het was de bedoeling dat de kerk een markant punt in de stad zou worden. De kerk is echter helemaal ingebouwd en in de Haarlemmerstraat en de Haarlemmer Houttuinen lijkt hij nauwelijks aanwezig. Cuypers heeft de kerk daarom flink de hoogte in laten gaan, zodat de torens van de kerk van ver te zien zijn. De steile spitsbogen, de luchtbogen, de spitsboogvensters en de ingangspartij aan de Haarlemmerstraat geven het gebouw een neo-gotisch karakter.
Renovatie met nieuw doel
De kerk werd in 1963 gesloten als gevolg van de ontkerkelijking. Er waren plannen om de kerk te slopen, ondanks dat het gebouw in 1972 op de Rijksmonumentenlijst was geplaatst. In 1987 werd de kerk gered door de Stichting De Posthoornkerk en kreeg hij een nieuwe bestemming. Architect Van Stigt heeft de kerk verbouwd, waarbij de oorspronkelijke ruimte zoveel mogelijk intact is gelaten. Na de renovatie wordt het gebouw gebruikt door bedrijfjes en worden er tentoonstellingen gehouden en concerten gegeven.