WOW Amsterdam
MMX-Architecten, 2014
Komend vanaf het Amsterdamse centrum vind je aan de Wiltzanglaan net buiten de Ring-West een voormalig HTS-complex dat recent is getransformeerd tot de culturele broedplaats ‘WOW Amsterdam’. Het HTS-complex is in 1965 ontworpen door het architectenbureau Nielsen, Spruijt en Van der Kuijlen. In de Kolenkitbuurt realiseerden zij een schoolgebouw van vijf lagen met daaromheen een aantal laagbouwdelen. De delen waren verbonden door min of meer besloten buitenruimtes. De gevel was deels open door de glazen puien met ranke stalen kozijnen en deels gesloten door de bakstenen muren uitgevoerd in wit geglazuurde stenen. De staalconstructie is op diverse plekken bewust zichtbaar gehouden, iets wat voor die tijd experimenteel genoemd kan worden.
Herontwikkeling
In de jaren ’90 verhuisde de HTS, inmiddels onderdeel van de Amsterdamse Hogeschool, naar een andere locatie. Van 2000 tot 2005 was het gebouw in gebruik als asielzoekerscentrum, broedplaats voor kunstenaars en kinderopvanglocatie. Het vertrek van deze functies in 2005 resulteerde uiteindelijk in leegstand van het schoolgebouw. De grote hoeveelheid beschikbare vierkante meters en de slechte staat waarin het pand verkeerde, maakte het niet eenvoudig een herontwikkelingsplan te maken. Toch kwam het in 2012 zover dat eigenaar Stadsdeel Bos en Lommer (nu Stadsdeel West) in samenwerking met Bureau Broedplaatsen Amsterdam, hotelier Sandra Chedi en stadmaker Kees van Ruyven het initiatief namen tot de transformatie van het gebouw.
MMX-architecten
WOW Amsterdam is nu voor een periode van vijftien jaar in gebruik als woonplek voor vijftig afgestudeerde kunstenaars en een hostel met driehonderd bedden. MMX Architecten maakte het ontwerp voor de nieuwe inrichting. Met een krap budget en een zeer korte voorbereidings- en bouwtijd, maar vooral met groot enthousiasme is de transformatie in juni 2014 voltooid. Een belangrijk uitgangspunt in het ontwerp en het gebruik van WOW is de actieve relatie tussen enerzijds gasten en bewoners en anderzijds buurtbewoners en bezoekers. Hiertoe is het besloten karakter van het oorspronkelijke gebouw aangepakt door de begane grond volledig transparant te maken. Het interieur kenmerkte zich door benauwende ruimtes, zoals gangen en trappenhuizen. MMX-architecten liet de verlaagde plafonds slopen en de muren schilderen in dezelfde kleuren als de vloeren, waardoor de ruimtes ruimer aanvoelen. Bovendien is per verdieping een kamer geheel doorgebroken en zijn de overbodige toegangssluizen naar de verdiepingen gesloopt, wat voor veel extra daglicht zorgt.
Cultureel programma
De drie buitenruimtes zijn nu in gebruik als theetuin, moestuin en plein. Dit zijn plekken waar bezoekers, gasten en gebruikers elkaar kunnen ontmoeten. Inwonende kunstenaars en andere ontwerpers en ondernemers kunnen bijdragen aan het culturele programma, waardoor WOW ze een platform biedt. De inrichting is vernieuwd om ruimte te bieden aan het culturele programma. Zo heeft het reusachtige trappenhuis ook de functie van verticale galerie en tentoonstellingsruimte. Op het voorplein staat een object ontworpen door twee studenten van de Academie van Bouwkunst. Het kan worden gebruikt als zitmeubel, maar kan ook in een mum van tijd worden omgetoverd tot podium of catwalk.