Opstandingskerk

M.F. Duintjer, 1956

Icoon van het Bos en Lommerplein

De Opstandingskerk naar ontwerp van Marius F. Duintjer is lange tijd het middelpunt van het Bos en Lommerplein. Door de opvallend gevormde toren van maar liefst 48 meter hoog zet het ontwerp zich af tegen de omringende bebouwing en wordt de kerk een icoon in de wijk. Vanwege de opvallende toren wordt het gebouw in de volksmond De Kolenkit genoemd. De toren is tevens de hoogste naoorlogse kerktoren in Amsterdam. Eind jaren 1990 – begin 2000 is het gebouw gerestaureerd na dreiging met sloop. In oktober 2007 heeft de kerk de status van Rijksmonument toegewezen gekregen.

Multifunctionele kerk
De kerk heeft een traditionele indeling, ook wel een ‘kathedraalkerk’ genoemd. Het gebouw is opgetrokken uit beton en staal met een exterieur van rode baksteen in Vlaams metselverband. De kerk moest naast een religieuze functie ook een maatschappelijke rol vervullen als ontmoetingsplek voor de buurt. Duintjer incorporeerde dit in zijn ontwerp door een souterrain te bouwen onder de kerkzaal, daar was plaats voor een wijkcentrum. De kerk en het wijkcentrum hebben een ovale plattegrond met een rechthoekige westzijde. Daarnaast is aan het gebouw een pastorie gesitueerd welke met beide verdiepingsniveaus is verbonden.

Lichtspel in het interieur
Het interieur hoort bij het totaalontwerp van de kerk. Kenmerkend voor de kerkzaal zijn de witgepleisterde coulissen met langwerpige ramen. De ribben tussen de hoge vensters van de kerkzaal, keren terug in de gevels van de laagbouw en in de opbouw van de pastorie. De herhaling van dit motief versterkt de interne samenhang van het ontwerp. Door de wisselend georiënteerde hoge ramen ontstaat in het binnenste van de Kolenkit, in het interieur van de kerkzaal, een verrassend lichtspel.

Lieke Haan

Website by HOAX Amsterdam