© Berbe Rinders
Architectuurcentrum Amsterdam is gehuisvest in het hart van de stad, aan de Prins Hendrikkade. Het gebouw, ontworpen door René van Zuuk is compact en sculpturaal met drie lagen die door vides met elkaar in verbinding staan.
Op het niveau van de Prins Hendrikkade bevinden zich de expositieruimte en het informatiepunt. De onderste laag, aan het water, wordt gebruikt voor kleine discussies, grote vergaderingen en de ontvangst van schoolklassen. Sinds 2006 is hier ook de vaste architectuur-presentatie het Arcam Panorama te zien. Het bureau heeft zijn werkplekken op de bovenste verdieping.
© Berbe Rinders
Het gebouw is bekleed met gecoat aluminium dat over het dak tot aan de grond om het gebouw is gevouwen. Bijzonder is de sculpturale vorm van de entree aan de stadskant. Aan de waterkant bestaat de gevel over de volle breedte en hoogte uit glas.
Architect René van Zuuk over zijn ontwerp
“Architectuurcentrum Amsterdam had een aanzienlijk grotere accommodatie nodig. Een prachtige locatie nabij het Oosterdok werd toegewezen voor dit architectuurinstituut. Op de locatie was een klein paviljoen van Renzo Piano gebouwd als een uitkijkplatform voor zijn New Metropolis. De opdracht was om het oude paviljoen zo veel mogelijk te integreren in het nieuwe ontwerp. Integratie van Renzo Piano’s ontwerp was niet de enige restrictie van het project. Vanwege de gevoelige locatie werd de envelop van het gebouw beperkt tot een trapeziumvormig volume verdeeld over drie verdiepingen.
© Berbe Rinders
Er waren drie belangrijke dingen te overwegen bij de ontwikkeling van het project. Zo moest het gebouw gezien vanaf het Scheepvaartmuseum zo bescheiden mogelijk overkomen. Omtrent deze eis ontstond de mogelijkheid om het gebouw aan de waterzijde lager te maken dan aan de Prins Hendrikkade. Daarnaast moest het gebouw een gesloten karakter krijgen richting de Prins Hendrikkade, terwijl het aan de waterzijde meer open mocht zijn. Ten slotte en misschien wel de meest uitdagende deel van de opgave, het gebouw moet een compact monoliet vertegenwoordigen. Aan de hand van deze eisen is een vorm ontstaan die het gebouw maakt tot een markeerpunt in de omgeving waarin het architectuurcentrum is gehuisvest.
Het nieuwe paviljoen is een sober en compact gebouw met drie lagen. Opmerkelijk is de interne organisatie, omdat de verschillende lagen via vides met elkaar in verbinding staan, zijn alle ruimten voelbaar onderdeel van het grote geheel. De vormgeving van de diverse façaden vindt zijn oorsprong in de toepassing van een gevouwen huid van Kalzip. Deze met zink afgewerkte aluminium huid is één doorlopend gesloten vlak om het volume. De verschillende gevels van het gebouw hebben elk hun eigen perspectief. Zo zorgt de gevouwen huid in combinatie met een schuine glazen gevel voor een spectaculaire entreepartij aan de Prins Hendrikkade en krijgt het bouwvolume aan de oostzijde een uiterst sober aanzicht. Aan de waterzijde wordt de ziel van het gebouw blootgelegd door de glazen gevels waarin de stalen profielen ternauwernood zichtbaar zijn. Hier is de interne organisatie van de verschillende lagen in aanzicht zichtbaar”. – Rene van Zuuk
Bewaren
Bewaren
Bewaren
Bewaren
Bewaren
Bewaren
Bewaren
Bewaren
Bewaren
